Yunuslar ve balinalar tıpkı insanlar gibi memeli hayvanlardır. Birçok başka özelliğin yanı sıra, insanlarla benzer kemik yapısına sahiptirler, sıcak kanlılardır ve doğurarak ürerler. İnsanlarla bu hayvanlar arasındaki en büyük farklılık ise içinde bulundukları farklı ortamla ilgilidir. Yunuslar ve balinaların son derece kendilerine özgü bir nefes alma sistemleri vardır ve bu sistem onların suyun altında oksijen almaksızın uzun süreler kalabilmelerine (bazen 30 dakika hatta daha uzun süreler) olanak verir. 

Karada yaşayan bizler, diğer kara memelileri gibi, istem dışı nefes alırız: yani biz nefes alıp almama kararı vermeyiz, bedenimiz otomatik olarak havayı içine alır. Yunuslar ve balinalar ise bulundukları su altı ortamından ötürü bilinçli nefes alırlar. Fiilen ne zaman nefes almaları gerektiği konusunda karar vermek durumundadırlar. 
Sonuç olarak, nefes almaları için de bilinçlerinin açık olması gerekir. Bu durum bir problem yaratır, çünkü memelilerin beyinlerinin doğru bir biçimde çalışabilmesi için, beynin zaman zaman bilinçsiz hale geçmesi yani uyuması gerekir. Yunusun denizin yüzeyine çıktığı anlarda kısa aralıklarla uyuma fırsatı elbette oluyor, ancak bu pek de geçerli bir seçenek değildir. 

Eğer bilinçli bir nefes alıcıysanız, tümüyle bilinçsiz uyku haline geçmek pek akıllıca ve uygulanabilir görünmüyor, çünkü ya zamanında uyanmazsanız ne olacak? Yunuslar ve balinalarda bu sorunun çözümü, beynin bir yarısının uyku haline geçip, diğer yarısının bilinçli kalması biçiminde çözülmüştür. Bu durumda hayvan hiçbir zaman tümüyle bilinçsiz hale geçmiyor ama aynı zamanda da gereksindiği dinlenme fırsatını buluyor. Bilim adamları bu olayı, yunuslara elektroansefalografi uygulayarak incelemişlerdir. Bu süreçte, kafalarına bağlanmış elektrotlar, yunusların beyinlerindeki elektrik düzeyini ölçmüştür. Elektroansefalogram sonuçları, uyku halindeyken beynin yarısının kapalı, diğer yarısının ise faal olduğunu göstermiştir. Araştırmacılar yunusların günde yaklaşık sekiz saat bu durumda kaldıklarını bulmuşlardır. Bu durumun nasıl bir durum olduğunu gerçekten bilmemize olanak yoktur, ancak sıkı bir tahmin yaparak, bunun uyku öncesi, tam dalarken girdiğimiz yarı bilinç haline benzer bir şey olduğunu tahmin edebiliriz. Bilincin tam kapalı olmadığı, uyku ile uyanıklık arası bir durum olsa gerek, hani etrafta neler olup bittiğinin ayırımında ve gerektiğinde hemen uyanabilecek bir durum gibi. Evet, yunuslar ve balinalar nerede uyurlar sorusuna gelirsek, herhalde en mantıklı yanıt olarak, okyanus yüzeyine yakın herhangi bir yer diyebiliriz. Gerektiğinde hemen nefes almak üzere yüzeye çıkabilsinler diye. Yunusların çok az hareketle yavaş yavaş ilerledikleri hiç gözlemlenmemiş bir olgu değildir. Muhtemelen bu durum yunusların dinlenme, ya da yarı uyku halindeki halleridir.

İşte radar da aynı yönteme göre çalışır. Radar, hava alanların da , askeri silah merkezlerinde, uzay merkezlerinde ve otomatik seyir amacıyla uçuculukta kullanılmaktadır. Daha basitleştirilmiş radarlar ise, fazla hız yapan araçların tespiti için trafik polislerince kullanılır.

1- Bir telden elektrik akımı geçerse bu tel etrafında dairesel bir manyetik alan oluşturur.
2- Üstünden elektrik akımı geçen bir tel bir manyetik alana maruz bırakılırsa tele manyetik bir kuvvet etki eder.
3- Yüksek gerilim hatları 20-30,000 Volt arası bir enerji taşıyabilir.
4- Şehir şebekelerimizde kullandığımız akım alternatif yani değişken akımdır. 
5- Bir cismin üstüne değişken bir kuvvet etki ediyorsa o cisim salınım yapar. 

İşte bu beş fiziksel gerçek birleşip manyetik alan oluşturur. Yüksek gerilim hatları bildiğiniz gibi üstünden akım geçen 2 telden oluşur. İşte bu teller birbirlerinin üstünde manyetik alan oluştururlar (1. kanun). 2. Kanuna göre de bu manyetik alanlar tellere manyetik bir kuvvetin etki etmesine sebep olur. Geçen akım alternatif yani değişken olduğundan (4. kanun) bu kuvvet de akımla beraber devamlı değişir. 5. Kanunumuza göre de bu değişken kuvvet tellerin bir salınım yapmasına sebep olur. İşte bizim duyduğumuz vızıltı tellerin salınımından gelen vızıltıdır. Peki şehir içindeki elektrik telleri niye böyle vızıldamaz derseniz, o zaman 3. kanun işin içine girer. Şehirdeki hatlarda 220 veya 380 volt'luk bir enerji vardır. Tabii bu yüzden oluşan kuvvet azdır ve teli sallamaya yetmez. Bu yüzden de bu vızıltı sesi şehir içindeki kablolardan duyulmaz.